Een even ongrijpbaar als concreet begrip.
Is loslaten altijd de juiste keuze?
Het advies wordt vaak te pas en te onpas gegeven, want als je niet loslaat kan je ook niet verder. Vasthouden aan het oude belemmert je om iets nieuws te beginnen. Maar is dat altijd zo?
Er zijn situaties en ervaringen in je leven die te mooi zijn om los te laten of die, hoe verdrietig misschien ook, je een gevoel van veiligheid en geborgenheid geven als je ze in gedachten bij je blijft dragen.
Wat is de overeenkomst of het verschil tussen loslaten en vergeten?
Vergeten is bijna onmogelijk, vergeving is wel mogelijk ook naar jezelf toe. Loslaten in de zin van "een plekje geven". Waar? In je hart, je achterhoofd, in je dagboek, je innerlijke voorraadkast of onder het tapijt? De vraag blijft: hoe doe je dat, loslaten?
Loslaten als synoniem voor "samenleven"?
Je kunt een moeilijke periode loslaten, alsof je de banden of teugels waarmee je eraan vastzit steeds verder laat vieren. Je vergroot de ruimte tussen jou en wat er gebeurd is. Het zorgt er in ieder geval voor, dat je er niet meer zo vaak onverwacht over struikelt. Het beïnvloed steeds minder je dagelijks leven en dat is misschien "losser laten".
Hoe schadelijk is het als je niet los wilt laten?
Zolang je realistisch blijft en je niet in het verleden leeft is niet loslaten niet schadelijk. Je mag jezelf geen probleem aanpraten wat er eigenlijk niet is. Als je er zelf geen moeite mee hebt is het geen probleem. Ieder mens is uniek en jij hebt je eigen tempo waarin je dingen verwerkt of rubriceert.
In de spirituele sector wordt loslaten te pas en te onpas gebruikt als men zo gauw geen andere oplossing of verklaring weet te bedenken. Als je vraagt hoe je dat dan doet, komt er meestal geen antwoord.
Loslaten is accepteren?
De grens tussen acceptatie van een situatie die je het liefst zo snel mogelijk vergeet of berusting is dun. Het verschil is echter groot: accepteren is een positief en actief werkwoord, terwijl berusten negatief en passief is. Berust je ergens in, neem je genoegen met een negatieve situatie zonder nog de moed te hebben hier iets aan te veranderen. Accepteer je het, dat trek je een denkbeeldige streep, je doet de deur achter je dicht. Daarna kom je in een nieuwe denkruimte en kan je actie ondernemen ter verbetering van de huidige situatie.
Zowel loslaten als accepteren zijn actieve hoopgevende werkwoorden, vasthouden en berusten het tegenovergestelde, maar even onmisbaar: je mag een tijdje blijven in een situatie. Een tijdelijke berusting geeft je ook de tijd alles goed onder ogen te komen en de balans op te maken. Ga je er te snel aan voorbij loop je de kans dat het te pas en te onpas weer op je pad komt.
Positief denken versneld het loslaatproces?
Jaren horen we het al: je moet positief denken. Je moet al het negatie zo snel mogelijk omkeren naar het positieve tegendeel. Vaak werkt dat, maar zo ga je ook voorbij aan de belangrijke, negatieve informatie in je leven. Het risico dat je niet meer rouwt, geen verlies meer voelt en niets verwerkt, maar alles heel snel aan de kant schuift.
In eerste instantie lijkt het werkelijk zo: ik denk positief dus kan ik makkelijker met tegenslagen en nare situaties overweg. Alleen neem ik ook nooit meer de tijd om uit te vinden wat de oorzaak is geweest. Juist daarin schuilt gouden informatie die heel nuttig is bij een volgende vervelende situatie.
Alleen positief denken zorgt voor een verstoring van het evenwicht: je mag van jezelf niets meer voelen of al helemaal geen fouten maken, want dan voel je je negatief. Positief en negatief, loslaten en vasthouden, accepteren en berusten of leuk en vervelend zijn allemaal kanten van dezelfde medaille. Alles bestaat uit twee en juist door beide polen in je leven toe te laten ontstaat er werkelijk evenwicht. Je kunt de achterkant van de medaille ook niet verwijderen.
Juist door iets negatiefs te ervaren waardeer je vaak de positieve aspecten in je leven veel meer. Het plezierig ervaren van het begin van de dag kan ook alleen omdat je een nacht hebt overbrugd.
Zonder contrast zie je niets en is er dus niets.
Durf de balans in je leven te laten, zie het negatieve als waardevolle richtingaanwijzers van het leven zelf: als je dit pad blijft volgen behaal je wellicht niet het resultaat dat je verwacht. Dank het leven voor het feit dat je soms langer ergens bij stil moet blijven staan, want dan zie je pas echt de details.
Het negatieve houdt je alert en laat je scherper zien.
Het negatieve wordt veel te negatief benaderd.
Negatief is belangrijk, zonder negatief geen mooie foto in het licht. Negatief is leerzaam, laat je voelen, ervaren en stimuleren tot nieuwe dingen.
Er zijn veel situaties waarbij verbetering helemaal niet mogelijk is, zoals het overlijden van een dierbare. Ik heb me altijd afgevraagd hoe ik het overlijden van mijn man moet loslaten. Ik heb ermee leren samenleven. Ik koester die periode nog elke dag, ook al is het nu 16 jaar geleden, het voelt vaak nog steeds als gisteren.
Het beïnvloed mijn dagelijks leven niet zichtbaar meer, maar loslaten? Nee, dat kan niet, wat die periode hoort net zo bij mij als de vingers aan mijn hand.
Conclusie: loslaten is een keuze die alleen jij kunt maken.
Het is niet de oplossing voor alles of het ultieme helingsproces, maar één van de mogelijke oplossingen die je hebt om met bepaalde situaties om te gaan. Alleen jij als unieke persoon kunt bepalen welke mogelijkheid het beste bij jou en jouw leven past. Dat zijn de grote voordelen van onze vrije wil.
