Handleesparty

Ik heb mijn hand laten lezen, alhoewel ik er heel sceptisch tegenover sta. Toch kreeg ik nerveuze kriebels in mijn buik van de spanning voor, ja waarvoor eigenlijk? Wat verwachtte ik eigenlijk? Mijn hand werd door de lezeres werkelijk liefdevol gepakt, maar dan, het voor mijn gevoel eindeloze mysterieuze staren naar mijn palm, waardoor er bij mij ook een soort van bewustzijnsvernauwing plaatsvond, mijn hele zijn bestond alleen nog uit hand.

'Ja, het is mij wel duidelijk', zei de vrouw langzaam en zwoel. Ik was gelijk terug uit mijn trance en op de toppen van mijn zenuwen.
In één klap was de kermissfeer weg toen zij plots zakelijk en in telegramstijl opsomde waar ik rekening mee kon houden. 'Je hoofdlijn staat volkomen op zichzelf, dus je bent niet sociaal, maar wel enorm verbaal ontwikkeld en communicatief.' Ze keek me strak aan terwijl ik in stilte toegaf, dat ze een punt had.

'Let u goed op de wijsheid van uw lotslijn.' Terwijl ze dit zei, prikte ze keer op keer scherp met haar wijsvinger in mijn palm, ik voel het nog. 'Uw levenslijn wijst op een lang en gezond leven, maar voor u hier enthousiast over wordt, dat heeft u ook wel hard nodig aangezien uw lotslijn aan het einde twee vertakkingen heeft.' Ze zweeg, alsof ze wel genoeg gezegd had, juist nu het echt interessant begon te worden.

Met grote vragende ogen keek ik haar aan. 'Mevrouw u moet goed beseffen dat u eigenlijk nooit lang bij een doel kan blijven, u verandert keer op keer van richting en interesses.' Ze zei het op zo'n manier alsof ik een standje kreeg. 'Is dat een probleem', vraag ik voorzichtig. 'Nee, u leeft alleen teveel in uw hoofd, u bent een einzelgänger.' Het laatste woord sprak ze uit alsof ze net in een citroen gebeten had.

Enigszins van mijn stuk gebracht, omdat zij toch geen persoonlijk oordeel hoort te geven over de te lezen handen, vraag ik brutaal: 'dat klinkt uit uw mond heel ernstig, moet ik me nu zorgen maken?' Als door een wesp gestoken worden haar ogen groot als schoteltjes en ze priemt weer met haar wijsvinger richting mijn hand. 'Meer informatie komt er voor u niet van boven naar beneden', zegt ze sloom, alsof ze inderdaad uit een andere dimensie komt. Mijn scepcis zwelt weer aan als ik antwoord: 'gelukkig maar, dan blijft het plafond tenminste ook op z'n plaats.'

Terwijl een kamer vol meiden rollen van het lachen rolt de lezeres met haar ogen. Verstoord kijkt ze me aan, draait zich om en pakt de hand van mijn buurvrouw op de bank. Het hele spel begint weer van voren af aan en ik moet zeggen, ik ga denk ik ook maar die mysterieuze blik oefenen, het maakt indruk kan ik je vertellen.

Ben ik wijzer naar huis gegaan dan na een parfum- of tupperwearparty? Jawel, het is leuk te weten dat iedereen lang leeft, dan kunnen we nog vaker party's organiseren. Daarbij doet iedereen meerdere dingen en als groep blijken we fantastisch (werd heel dramatisch uitgesproken) bijelkaar te passen. Mooie wetenschap, volgende keer een sieradenparty? Kunnen we vriendschapsringen uitkiezen.

De kunst is, om een en hetzelfde verhaaltje tautologisch te benaderen en bepaalde woorden te keren naar hun tegendeel. Mijn bankbuurvrouw was geen einzelgänger maar zeer sociaal, goede teamplayer en uiterlijk gericht.

Is je leven en je lot werkelijk uit je handen te lezen? Dan krijgt de uitdrukking "je hebt je leven in eigen hand" toch een heel andere betekenis. Je bent even de weg kwijt in je leven? Niet erg, sla je hand-boek open op de juiste lijn.
Een rustgevende gedachte dat zelfs de moeilijkste mensen toch met een gebruiksaanwijzing geboren worden. De psychologie kan hier voordeel uit halen.

Dames, geniet van je party's, het was verder echt heel erg leuk en de lezeres speelde haar rol voortreffelijk, inclusief gipsy kleding en vele rinkelende armbanden.
En toch, ik voel me nu pas echt bij-de-hand.